تاثیر برنامه توانبخشی هوازی بر غلظت فریتین، آهن، TIBC و عملکرد قلبی- عروقی در تالاسمی ماژور نوجوان

چکیده مقدمه: تالاسمی، گونه‌ای بیماری ژنتیک از گروه کم خونی‌های ارثی است. در این بیماری، مقدار هموگلوبین به‌دنبال کم خونی کاهش یافته و برای جبران آن باید خون تزریق شود که در نهایت این کار باعث اضافه بار آهن خواهد شد. آهن مازاد باعث بروز عوارض ناگوار در بافت کبد، قلب و غدد درون ریز می‌شود. مهم‌ترین عارضه در بیماران تالاسمی restrictive –cardiomyopathy و اختلال ریتم و نارسایی احتقانی قلب است. برای مهار این اضافه بارآهن دسفرال تجویز می‌شود. هدف: بررسی تاثیر برنامه توانبخشی هوازی بر غلظت فریتین‌، آهن، TIBC و عملکرد قلبی- عروقی در بیماران دچار تالاسمی ماژور نوجوانان. مواد و روش‌ها: دراین تحقیق نیمه‌تجربی، 15 بیمار تالاسمی 16-10 ساله با پیشینه بیماری 9 تا 15 ساله از جمعیتی 50 نفری مورد مطالعه قرار گرفتند. پژوهش در سه بخش پیش‌آزمون، حین آزمون و پس آزمون انجام شد. داده‌های تحقیق با روش همبستگی و آزمون کای دو (x2)با کمک SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج: میانگین فریتین خون پس از یک نوبت آزمایش ورزش و برنامه هوازی هشت هفته‌ای نسبت به زمان استراحت به‌طور معنی‌دار کاهش یافت(p<0.05) و میزان آهن خون بعد از تست ورزش و تمرین هوازی نسبت به زمان استراحت کاهش نشان داد (p<0.05) و دامنه تواتر ضربان قلب در هنگام استراحت نیز به‌طور پیشرونده کاهش یافت(p<0.05). نتیجه‌گیری: برنامه کارآمد هوازی زیر بیشینه را می‌توان در بیماران دچار تالاسمی ماژور با توجه به معاینه پزشکی و آزمون ورزش بالک، تنظیم کرد زیرا علاوه بر کسب روحیه شادابی، غلظت فریتین و آهن را در آنها به طور چشمگیر کاش میَ‌دهد تا ضمن تزریق خون و تجویز دسفرال، اجرای این تمرین‌های ورزشی در دامنه ایمن فیزیولوژی، تاثیر زیانبار اضافه بار آهن را بر قلب کاهش داده و بدین سان عملکرد قلبی- عروقی را در آنها بهبود بخشد.